Δίον - Ρέμα Ορλιά - Πετρόστρουγκα – Μαστορούλι – Κρεβάτια – Μπαρμπαλά – Ξερολάκι (ρέμα) – Κατ. Χριστάκη – Σκολιό – Σκάλα - Χονδρομεσοράχι - Πριόνια - Χαράδρα Ενιπέα – Λιτόχωρο
Ο αγώνας ξεκινά από τον Αρχαιολογικό χώρο του Δίου, σε υψόμετρο 3 μέτρα πάνω από το επίπεδο της θάλασσας. Αρχικά η διαδρομή ακολουθεί τον ασφαλτόδρομο ο οποίος σε 200 μόλις μέτρα μπαίνει στο ομώνυμο χωριό, που βρίσκεται χτισμένο στη δυτική πλευρά του αρχαιολογικού χώρου. Διασχίζοντας το χωριό για 1,5 km, η διαδρομή συνεχίζει από ασφαλτόδρομο και βγαίνει από τα όρια του οικισμού, με νοτιοδυτική κατεύθυνση. Για τα επόμενα 2 km ο δρόμος κινείται σταθερά σε νοτιοδυτική κατεύθυνση, κερδίζοντας με πολύ αργό ρυθμό υψόμετρο. Στο ΚΜ-4 όπου βρίσκεται και ο 1ος Σταθμός ("Ξηρολάκι" υψόμ. 150μ, ΚΜ-4,0).
Η διαδρομή αφήνει την άσφαλτο για 1 χιλιόμετρο, ακολουθώντας έναν χωματόδρομο αρχικά, που στη συνέχει γίνεται μονοπάτι, για να ξανασυναντηθεί με την άσφαλτο. Μετά από μία αριστερή στροφή, ανοίγεται η τελευταία ανηφορική ευθεία του δρόμου για το μικρό ξωκλήσι του Αγίου Κωνσταντίνου. Στα 50 μέτρα μετά, ο δρόμος στρίβει αριστερά, η άσφαλτος σταματά και πάνω στη στροφή ξεκινά το μονοπάτι για Κορομηλιά - Πετρόστρουγκα, το οποίο ακολουθεί πλέον και η διαδρομή του αγώνα. Η βλάστηση στο σημείο αυτό είναι θαμνώδης και το μικρό ποτάμι του Ορλιά (ή Ουρλιά) κυλά πολύ κοντά στο μονοπάτι. Σύντομα το μονοπάτι ανηφορίζει απότομα για λίγο και περνά δίπλα από το ποτάμι στο ΚΜ-7. Στο σημείο αυτό βρίσκεται και η μικρή βρύση "Ίταμος", ακριβώς δίπλα από το μονοπάτι. Εκεί υπάρχει ενδιάμεσος βοηθητικός σταθμός που προσφέρει νερό της πηγής στους αθλητές. Μετά, το μονοπάτι απομακρύνεται και αρχίζει και πάλι να κερδίζει ύψος μέσα σε πολύ πυκνή βλάστηση. Για τα επόμενα 2 km η διαδρομή κινείται ανηφορικά με διάφορες κλίσεις και σε διαφορετικούς τύπους βλάστησης, με τον ήχο του ποταμιού να έρχεται από το βάθος της ρεματιάς, στην δεξιά πλευρά του. Το μονοπάτι είναι καλογραμμένο αλλά η πυκνή βλάστηση δημιουργεί την αίσθηση ότι λίγο πιο πέρα χάνεται, χωρίς βέβαια κάτι τέτοιο να συμβαίνει. Στο δεύτερο φυσικό πατάρι που συναντά το μονοπάτι, όπου και πινακίδα με την ένδειξη «Ορλιά» βρίσκεται ο 2ος Σταθμός («Ορλιάς», υψόμ. 740μ, ΚΜ-8,5).
Οι πλαγιές είναι δασωμένες με διάφορους τύπους βλάστησης πλατύφυλλων, ανάμικτα με κωνοφόρα. Αμέσως μετά και καθώς το μονοπάτι απομακρύνεται από τη ρεματιά του Ορλιά, με νότια κατεύθυνση, κυριαρχεί η βλάστηση του πεύκου. Στο KM-9,6 το μονοπάτι συναντά και διασχίζει χωματόδρομο δύο φορές, με διαφορά 200 μέτρων την πρώτη από τη δεύτερη. Την 3η φορά που θα τον ξανασυναντήσει, στο ΚΜ-10,1 η διαδρομή ακολουθεί τον χωματόδρομο πλέον προς την ανηφορική του πλευρά, για 300 μέτρα και φτάνει στην τοποθεσία «Κορομηλιά» όπου βρίσκεται ο 3ος Σταθμός («Κορομηλιά», υψόμ. 1000μ, ΚΜ-10,6) , μπροστά στο νεόδμητο καταφύγιο της Κορομηλιάς. Στο καταφύγιο τερματίζει και ο αυτοκινητόδρομος. Εδώ υπάρχει όριο αποκλεισμού 3:00.
Η διαδρομή του αγώνα ακολουθεί και πάλι το μονοπάτι, το οποίο ξεκινά μπροστά από το καταφύγιο, στο πρανές του δρόμου, στην αριστερή του πλευρά, ανηφορίζοντας ανάμεσα σε χαμηλή βλάστηση με θαμνώδη κέδρα και πεύκα, τα οποία σε λίγες δεκάδες μέτρα πυκνώνουν και γίνονται κανονικά δέντρα, σχηματίζοντας πευκοδάσος. Το μονοπάτι στο ξεκίνημά του (πρώτα 30 μέτρα) διακρίνεται μόλις, αμέσως μετά όμως γίνεται καλογραμμένο και όσο ανηφορίζει γίνεται ακόμα πιο φαρδύ και ομαλό. Μετά από 1,5 km η κλίση του μονοπατιού, που κινείται συνεχώς σε δασωμένη ράχη, έχει μικρύνει πολύ και ανάμεσα στο δάσος πεύκου ξεπροβάλλουν οι πρώτες οξιές. Στην τοποθεσία «Μπάρα», στο ΚΜ 12,5 το μονοπάτι περνά από ένα μεγάλο χαρακτηριστικό επίπεδο πλάτωμα που βρίσκεται μέσα σε πυκνό δάσος οξιάς στρίβει απότομα αριστερά και ανηφορίζει χαρακτηριστικά, μετά από ένα διάστημα με ελάχιστο ανήφορο. Εδώ βρίσκεται ο 4ος Σταθμός («Μπάρα», υψόμ. 1.300μ, ΚΜ-12,5). Από το καταφύγιο της Κορομηλιάς και μέχρι εδώ υπάρχει αναπτυγμένο μαύρο σκληρό λάστιχο μεταφοράς πόσιμου νερού, το οποίο κατηφορίζει προς το καταφύγιο καλύπτοντας τις ανάγκες του όλο το χρόνο.
Λίγα μέτρα μετά τη Μπάρα η διαδρομή του αγώνα στρίβει απότομα αριστερά και ανηφορικά (ΠΡΟΣΟΧΗ: αν ακολουθήσουμε άλλο από εδώ και πέρα το λάστιχο του νερού φεύγουμε από τη διαδρομή και κατευθυνόμαστε σε κλειστή ρεματιά και σε αδιέξοδο). Συνεχίζοντας μέσα σε δάσος οξιάς, το μονοπάτι κάνει πολλές στροφές για να "σπάσει" τον ανήφορο. Οι στροφές είναι συνεχείς και ακανόνιστες, με κατεύθυνση άλλοτε δεξιά και άλλοτε αριστερή. Κάποια στιγμή το μονοπάτι βγαίνει σε χαρακτηριστική ράχη του βουνού (τοποθεσία "Οξούλα") και για πρώτη φορά μπορεί κανείς να δει σε μεγάλη απόσταση μπροστά του (νότια) ψηλές κορυφές του βουνού (συγκρότημα Καλόγερος). Η πορεία γίνεται για λίγο πάνω στη ράχη και αφού περάσει ένα απότομο σημείο με 3-4 σκάλες από μπετόν, περνά από την αντίθετη πλευρά της ράχης σε βορινή πλαγιά. Λίγο αργότερα και ενώ στην ουσία κινείται και πάλι στη ράχη, το μονοπάτι κάνει μια μικρή βουτιά και ξεκινά έναν δυνατό ανήφορο μέσα σε δάσος οξιάς. Περίπου στο ΚΜ-14,5 το μονοπάτι δείχνει να χάνεται καθώς απλώνεται ανηφορίζοντας μέσα στις οξιές. Το χαρακτηριστικό εδώ είναι το παχύ στρώμα των ξερών φύλλων που καλύπτει το έδαφος, κάνοντας δύσκολο το έργο της ανίχνευσης του μονοπατιού. Πέρα από τη σηματοδότηση, το χαρακτηριστικό εδώ είναι ότι ο αθλητής πρέπει να ανηφορίσει κατά μέτωπο αυτή την πλαγιά και κάθε τόσο θα βρίσκει μπροστά του ίχνη σηματοδότησης. Το τέλος αυτού του τμήματος σηματοδοτείτε από το τέλος του δάσους οξιάς και την είσοδο πλέον στο δάσος ρόμπολου, του πεύκου με το λευκόδερμο κορμό που φύεται στα μεγάλα υψόμετρα. Το μονοπάτι γρήγορα χάνει την κλίση του και κινείται σε ένα τοπίο με αραιή βλάστηση και επικλινή λιβάδια. Εκεί βρίσκεται το ΚΜ-15. Λίγο μετά, το μονοπάτι στρίβει απότομα αριστερά και οδηγεί ανηφορικά σε ένα εξαιρετικά εκτεταμένο επικλινές λιβάδι, στην τοποθεσία που ονομάζεται Πετρόστρουγκα. Μεγάλα χαρακτηριστικά ρόμπολα είναι αραιοφυτεμένα στην περιοχή, όπως επίσης και πρόχειροι θερινοί καταυλισμοί κτηνοτρόφων. Το ψηλό χορτάρι και οι τσουκνίδες του λιβαδιού σβήνουν το μονοπάτι, όμως βλέπουμε μπροστά μας τον 5ο Σταθμό («Πετρόστρουγκα», υψόμ. 1.940μ, ΚΜ-15,3) ο οποίος βρίσκεται λίγα μέτρα πριν το καταφύγιο.
Εκεί πρέπει να αλλάξουμε κατεύθυνση και να πάμε εντελώς δυτικά (ξεχνώντας τη διαδρομή του Μαραθωνίου) με στόχο μετά από 300μ. να στραφούμε σε βόρεια κατεύθυνση. Η διαδρομή κατηφορίζει μέσα σε δάσος, περνά από ρέματα και βγαίνει σε ράχη (αραιή βλάστηση) με την ονομασία «Αλαταριά» (υψόμετρο 1870μ. και απόσταση 1600μ. από την Πετρόστρουγκα). Εδώ το μονοπάτι στρέφετε πάλι δυτικά και αμέσως μετά βορειοδυτικά. Η κατηφορική κλίση μεγαλώνει αλλά το πυκνό δάσος κωνοφόρων είναι εξαιρετικό. Σύντομα φτάνουμε στη θέση Παλιοκοπρισιές και περνάμε το χαρακτηριστικό ρέμα «Αράπη». Το υψόμετρο εδώ είναι 1590μ. και η συνολική απόσταση 18,7χλμ. Ανηφορίζουμε ελαφρώς στην απέναντι ράχη και συνεχίζουμε κατηφορικά και βόρεια. Αγνοούμε μονοπάτι που φεύγει ανατολικά (προς θέση «Διάσελο Έλατος»). Σύντομα θα φτάσουμε σε ξέφωτο στη θέση «Τσιρκνιά» όπου και ο 6ος σταθμός (1150μ. ΚΜ-21,6).
Αλλάζουμε εντελώς κατεύθυνση και πάμε νότια. Μέσα στο δάσος το μονοπάτι πότε ανηφορίζει και πότε κατηφορίζει ελαφρώς. Σταδιακά στρέφετε νοτιοδυτικά. Τελικά αποκτά δυτική κατεύθυνση με θέα εμπρός το ρέμα «Παπά». Καθώς κατηφορίζει με ελιγμνούς αποκτά βόρεια πορεία (στο 25,2χλμ. αγνοούμε μονοπάτι που φεύγει νότια προς «Παπά Αλώνι»). Κατηφορίζοντας προς το ποτάμι δεξιά μας (ανατολικά) στο 25,6χλμ φεύγει μονοπάτι προς Αγ. Αποστόλους. Εμείς το αγνοούμε και ακολουθούμε το μονοπάτι προς το καταφύγιο Κρεβάτια. Περνάμε το ρέμα (χαμηλότερο υψόμετρο 790μ.) και ανηφορίζουμε σε βόρεια κατεύθυνση. Η κλίση σταδιακά γίνεται ήπια και έτσι σε 3χλμ θα έχουμε ανέβει 215μ. Φτάνουμε στον 7ο Σταθμό (Καταφύγιο Κρεβάτια 1005μ. ΚΜ-29,1) όπου υπάρχει όριο αποκλεισμού 8:00.
Από εδώ αρχίζει μια απότομη ανηφορική κλίση (νότια κατεύθυνση) μέσα σε δασωμένο πυκνά μονοπάτι. Στόχος είναι η κορυφή «Μπαρπαλάς» στα 1842μ. στην οποία θα φτάσουμε μετά από 3,3χλμ. Η συνέχεια είναι πάνω στην «Ράχη Παπά» με μια εξαιρετική θέα προς όλη τη βόρεια πλευρά του Ολύμπου και τις ψηλές κορυφές. Τα ρόμπολα αφήνουν έναν φαρδύ διάδρομο πάνω στην ράχη όπου κινείται το μονοπάτι στην αρχή ελαφρά κατηφορικά. Μετά ανηφορίζει ελαφρά και αφού περάσουμε την κορυφή «1855» φτάνουμε σε ένα σημείο όπου χρειάζεται πολύ προσοχή. Στο 34,2χλμ. πρέπει να αφήσουμε τη ράχη με τη βόρεια κατεύθυνση και να στραφούμε δυτικά με στόχο να κατηφορίσουμε στο ρέμα Ξερολακίου. Το μονοπάτι είναι σχετικά «αχνό» και θα μας κατεβάσει από τα 1870μ. σε χωματόδρομο στα 1220μ. Τα 650μ. αρνητική υψομετρικής θα τα κατεβούμε σε 2,6χλμ. με αλλεπάλληλους ελιγμούς. Εκεί θα βρούμε τον 8ο Σταθμό (1380μ. ΚΜ-40,4).
Ο χωματόδρομος που ακολουθούμε έχει νότια πορεία. Στο 40,4χλμ και σε υψόμετρο 1380μ. φτάνουμε σε μεγάλη ρεματιά. Ενώ ο δρόμος περνά απέναντι (και ακολουθεί βόρεια κατεύθυνση) εμείς τον αφήνουμε και ακολουθούμε δευτερεύον χωματόδρομο μέσα στη ρεματιά. Ανηφορίζουμε και ο δρόμος γίνεται μονοπάτι. Μόλις περάσουμε τα 1900μ. υψόμετρο το μονοπάτι στρίβει σταδιακά ανατολικά έχοντας αριστερά την κορυφή Χριστάκη. Στο 45,7χλμ. συναντάμε το χωματόδρομο και τον ακολουθούμε ανατολικά ώστε σε 300μ. να φτάσουμε στο καταφύγιο Χριστάκη όπου και ο 9ος Σταθμός (2430μ. ΚΜ-46,1).
Από το καταφύγιο ακολουθούμε ανηφορικά το μονοπάτι προς τη ράχη (ανατολικά). Είναι ευδιάκριτο και μας οδηγεί σύντομα εκεί. Μένει μια τελική απότομη ανηφόρα και φτάνουμε στο Σκολιό 2911μ. που είναι το ψηλότερο σημείο του αγώνα στο 48,3χλμ. Είναι σημείο καταγραφής των αθλητών.
Από το «Σκολιό» η διαδρομή κατηφορίζει ανατολικά και μετά από μια μικρή τραβέρσα περνά δίπλα από την κορυφή «Σκάλα». Εκεί ξεκινά μια απότομη κατηφόρα σε σαθρό χωμάτινο τερέν με νότια κατεύθυνση. Απαιτείται προσοχή από τους αθλητές γιατί η κλίση είναι μεγάλη. Στο τελείωμα του απότομου τμήματος το μονοπάτι στρέφεται ανατολικά και τραβέρσα οδηγεί στο κεντρικό μονοπάτι που έρχεται από το οροπέδιο. Εδώ στο 50,2χλμ. (υψόμετρο 2470μ.) συναντάμε τη διαδρομή του Μαραθωνίου και την ακολουθούμε Το μονοπάτι από εδώ είναι μεν καλογραμμένο αλλά με πολλή σπασμένη μικρή πέτρα που μπορεί να δυσκολέψει το ρυθμό των αθλητών, ειδικά εκείνων που καταπονήθηκαν στον ανήφορο. Κάνει διάφορα ζιγκ-ζαγκ («καγκέλια») καθώς κινείται πάνω σε ράχη, το Χονδρομεσοράχι, που έχει βλάστηση από ρόμπολα, αραιά και χαμηλά στην αρχή και πυκνότερα καθώς κατηφορίζει το μονοπάτι. Τώρα η θέα των ψηλότερων κορυφών βρίσκεται στα αριστερά της διαδρομής. Μετά από ακόμα 1,5 km και ενώ η βλάστηση γίνεται πυκνότερη και τα δέντρα μεγαλώνουν, το μονοπάτι φτάνει στο καταφύγιο «Σπήλιος Αγαπητός» ή "Καταφύγιο-Α", όπου βρίσκεται ο 10ος Σταθμός («Καταφύγιο-Α», υψόμ. 2.060μ, ΚΜ-51,6) .Και αυτό το καταφύγιο είναι οργανωμένο και λειτουργεί έξι μήνες το χρόνο, προσφέροντας τα πάντα στους πεζοπόρους.
Η κατηφόρα συνεχίζεται μέσα σε δάσος πεύκου και χωρίς ίχνος τρεχούμενων νερών, με το μονοπάτι να κάνει πολλές απότομες κατηφορικές στροφές, αλλά δίχως κανένα απολύτως κίνδυνο σοβαρής πτώσης, με εξαίρεση τους μεταλλικούς πασσάλους που στο παρελθόν συγκρατούσαν κομμάτια κορμού για να σχηματίζονται σκαλοπάτια και τώρα απομένουν έτσι γυμνοί, αποτελώντας ελάχιστα ορατό κίνδυνο για επώδυνες πτώσεις. Την ημέρα του αγώνα, το σοβαρότερο πρόβλημα για τους περισσότερους αθλητές εδώ θα είναι η μεσημεριανή ζέστη. Στο ΚΜ-53,8 το μονοπάτι γίνεται ξαφνικά επίπεδο και μπαίνει σε δάσος οξιάς, ανακουφίζοντας τους αθλητές. Από εδώ και μετά για τα επόμενα 2,5 km η διαδρομή κινείται με μικρότερες κατηφορικές κλίσεις σε δάσος οξιάς ανάμικτο με πεύκα, για να φτάσει στην τοποθεσία «Πριόνια», όπου βρίσκεται ο 11ος Σταθμός («Πριόνια», υψόμ. 1.140μ, ΚΜ-57,6) . Εδώ βρίσκεται το τρίτο σημείο αποκλεισμού του αγώνα, στις 15:45 ώρες. Εδώ πηγάζει ο ποταμός Ενιπέας, του οποίου τη ροή ακολουθεί ο αγώνας στο τελευταίο τμήμα του. Στα Πριόνια φτάνει και ο ασφάλτινος αυτοκινητόδρομος από το Λιτόχωρο (18 km), δίνοντας την δυνατότητα σε φίλους του αγώνα να παραβρεθούν σαν θεατές και να υποστηρίξουν τους αθλητές που συνοδεύουν.
Η τελευταία ενότητα της διαδρομής του αγώνα εξελίσσεται μέσα στη χαράδρα του Ενιπέα, προσφέροντας πολλή δροσιά στους αθλητές, χάρη στην πυκνή βλάστηση και στη συχνή επαφή με το ίδιο το ποτάμι -αλλά και γειτονικές στην κοίτη πηγές- το νερό του οποίου είναι πόσιμο (ο Ενιπέας υδρεύει την πόλη του Λιτοχώρου) και μπορεί να χρησιμοποιηθεί από τους αθλητές χωρίς κανένα φόβο. Η κλίση του μονοπατιού είναι εμφανώς μικρότερη τώρα και η αίσθηση ότι δίπλα κυλά ποτάμι δημιουργεί θετική ψυχολογία στους αθλητές. Στα 3 km μετά τα Πριόνια βρίσκεται το μοναστήρι του Αγίου Διονυσίου, λίγα μέτρα πιο ψηλά από την κοίτη του Ενιπέα. Ακριβώς πριν την γέφυρα του Μοναστηριού, αφήνουμε το μονοπάτι Ε4 και κατευθυνόμαστε ευθεία και ΟΧΙ δεξιά στην ξύλινη γέφυρα και για 1Km κινούμαστε πολύ κοντά στις όχθες του ποταμού στα δεξιά μας σε μαλακό έδαφος. Φτάνοντας στη ¨σάρα¨ το μονοπάτι μας ανηφορίζει αριστερά δίπλα στα βράχια για περίπου 200m. Αμέσως μετά την ανηφόρα αυτή συναντάμε διασταύρωση, στρίβουμε αριστερά σε ανηφορική πορεία για 4Κm μέχρι να φτάσουμε στην θέση "Χαντόλια". Η διαδρομή σε αυτό το κομμάτι είναι σε μαλακό τερέν με ανεβοκατεβάσματα με χαρακτηριστικά ξέφωτα και υπέροχη θέα στις στροφές. Στη συνέχεια μετά από 1Km περίπου κατηφόρας φτάνουμε στη δασική θέση "Ζηλνιά" όπου εκεί βρίσκεται ο 13ος Σταθμός («Ζηλνιά», υψομ. 660μ, ΚΜ-64) και σημείο αποκλεισμού στις 8:45 ώρες.
Μετά τη "Ζηλνιά" το μονοπάτι συνεχίζει κατηφορικό. Μετά από 300m, στην διχάλα παίρνουμε το αριστερό μονοπάτι που είναι πριν από το θέση "Χούτα χωράφι". Η ήπια κατηφόρα συνεχίζεται με αρκετά ανοίγματα, όπου ο αθλητής βλέπει την υπέροχη θέα προς το Λιτόχωρο, τον Θερμαϊκό και φυσικά τον Όλυμπο. Στη συνέχεια προχωράμε σε ένα ξέφωτο με επίπεδες, γκριζόλευκες πλάκες, συνεχίζουμε μέσα σε ήδη πυκνή μακία βλάστηση περνούμε δίπλα από το "κτήμα Σαμουήλ" και μπαίνουμε στην περιοχή "Κούβαρη". Η ήπια κατηφόρα συνεχίζεται σε μαλακό τερέν και σύντομα μας οδηγεί σε μικρή μεταλλική πεζογέφυρα, περνάμε απέναντι. Έχουμε πλέον διανύσει τα 68Km.
Στην έξοδο της γέφυρας παίρνουμε το αριστερό (ανατολικό) σκέλος του μονοπατιού, το οποίο κινείτε ομαλά σε χοματόδρομο και σιγά σιγά μετά από περίπου 700μ συναντάμε τα πρώτα σπίτια του Λιτοχώρου. Μπαίνοντας στο ασφάλτινο κομμάτι, διακρίνουμε μια «Πράσινη γέφυρα». Εκεί πλεόν ήμαστε μέσα στο Λιτόχωρο. Κατευθυνόμαστε αριστερά και ΠΑΝΩ στην γέφυρα σε πολύ ελαφριά ανηφορική κλήση. Τα τελευταία 2κμ είναι μέσα στον οικισμό του Λιτοχώρου. Ήστερα από 400μ μέτρα περίπου περνάμε από την πλατεία «Χοροστασούλι», το ιστορικό 1ο Δημοτικό Σχολείο και την εκκλησία του Αγίου Δημητρίου, για να κατηφορίσει προς την κεντρική πλατεία με το σιντριβάνι και μετά από 300 μέτρα να φτάσει στο πάρκο του Λιτοχώρου, όπου και ο τερματισμός. Χρονικό όριο έγκυρου τερματισμού 20 ώρες